Daar ben ik weer.... it giet oan 2.0

En zo zijn we 'ineens' 2 jaar verder! Van corona, via een flinke voetblessure naar nieuwe plannen. Zou het nu dan toch echt gaan lukken?

Tsja, daar lijkt het wel op. Op 23 augustus, op één dag na precies 2 jaar later dan het oorspronkelijke plan, stap ik op de trein naar Saint Jean Pied de Port, om van daaruit mijn pelgrimstocht te starten naar Santiago de Compostella. Yeah!!

De voorbereidingen zijn in volle gang. Al weer bijna 3 maanden flink aan de wandel voor de nodige trainingskilometers. En hoewel het soms als 'moeten' voelde, genoot ik van de prachtige wandelingen die ik in de afgelopen periode maakte. Vorig weekend ook mijn backpack maar weer eens afgestoft en mijn 'inboedel' gecheckt. Blijft bijzonder om alles klaar te leggen en te bedenken dat dat alles is waarmee ik 2 maanden zal leven.

De merinowollen sokken die ik 2 jaar geleden kocht zijn inmiddels versleten. Omdat ik na het wandelen steeds hele nare en pijnlijke rode vlekken op mijn voeten en enkels had, toch maar even een bezoekje gebracht aan de huisarts. Wie bedenkt het, maar blijk ik dus een allergie te hebben voor wolvet!! En dat zat in mijn sokken én in de voetcreme waarmee ik mijn voeten steeds insmeerde. Gelukkig allemaal oplosbaar en dus weer een obstakel overwonnen, het lijkt wel of mijn camino al gestart is...

Ik ben nog steeds niet tevreden over het gewicht van mijn backpack (8,5 kilo inclusief water). Een paar maanden geleden heb ik tegen een medepelgrim gezegd dat zowel ik als mijn backpack op dieet moeten. Zelf ben ik inmiddels een paar kilo kwijt, maar bij mijn backpack wil het nog niet zo lukken. Alles lijkt belangrijk genoeg om mee te nemen🤭 Het begint er op te lijken dat ik met dit gewicht ga starten en waar nodig onderweg zaken loos (terugsturen of schenken aan een mede pelgrim die het nodig heeft). Dat schijnt een heel normaal verschijnsel te zijn op de camino, vooral na de klim door de Pyreneeën!

Deze week ook de eerste trainingskilometers gemaakt met een volle backpack. Zo, dat was wel weer even wennen. De eerste 3 km voelden pittig en stiekem dwalen mijn gedachten af naar de klim op de eerste dag straks in de Pyreneeën. De komende weken gaat Japie (de naam die ik mijn backpack deze week spontaan gaf🤭) dus nog vaker mee. En voor volgende week zondag staat de N70 wandeling bij Berg en Dal op het schema om klimmetjes te trainen (mét de stokken die ik 2 jaar geleden kocht en nog niet heb gebruikt).

Genieten dus van alle voorpret en ondertussen op mijn werk richting een overdracht aan het werken. Ik vind het spannend, maar voel ook dat ik hier heel blij van word.

Nog 23 dagen te gaan!