Dag 9 rustdag in Los Arcos

Wat een heerlijke dag vandaag! Een dagje helemaal niets.

Mijn kamergenoot vertrok vanmorgen om 8 uur. Ik was wakker en heb nog even rustig op bed gezeten. Het gevoel dat ik pas om 11 uur hoefde uit te checken gaf zoveel rust. En ik had een hele kamer voor mijzelf! Zoveel privacy had ik nog niet in de afgelopen week. Na een uurtje besloot ik lekker lang te gaan douchen. Wat was dat goed! En weet je waar ik het meest van heb genoten, naast een opgemaakt bed met lakens? Van een echte handdoek. De handdoek die ik mee heb in zo'n sporthanddoek die je het best kunt vergelijken met een ouderwetse zeem. Je kunt jezelf er onmogelijk mee droogwrijven, gewoon omdat het met geen mogelijkheid over je huid glijdt. Het is meer jezelf droogdeppen. Die echte handdoek na die overheerlijk lange warme douche was hemels.

Ik had ondertussen ook geprobeerd om een bed te reserveren in een andere, goedkopere, albergue voor vanavond. Ik kon niet reserveren, maar kon het om 13 uur als ze open gingen nog wel even proberen (sommige albergues houden plekken over voor voorbijkomende pelgrims)

Rond 9.45 was ik helemaal klaar en ingepakt (haha, want zoveel heb ik niet bij me).  Ik was gisteren ook heel blij dat ik een soort rubberen plug heb meegenomen voor de wastafel.  Daardoor kon ik mijn eigen wasje doen en buiten op het balkonnetje ophangen. 

Ik begon de dag met een kopje thee en een croissantje op een terrasje om de hoek. Op Google maps zocht ik naar een parkje oid met bomen om een boek te kunnen lezen. Ik vond alleen een pleintje met bankjes in de schaduw. Onderweg daarheen kocht ik bij een supermarktje een kiwi en een tomaat die ik lekker op at op dat bankje.

Mijn huisarts gaf mij voor vertrek nog een boekentip, die ik als ebook downloade op mijn telefoon. Ik nam me voor om tot iets voor enen op dat bankje te blijven zitten met mijn boek.

Het gaf me toch een beetje een onrustig gevoel dat ik misschien geen plek zou hebben vannacht (hoewel er ook nog andere albergues zijn, maar ik had goede verhalen gehoord over deze) dus liep ik al eerder die kant op. Toen bleek dat de albergue al eerder open was gegaan en zag ik net 4 pelgrims naar binnen gaan. Het 'inchecken' duurt altijd even (paspoort checken, een stempel zetten en de huisregels uitleggen) en al wachtende is het best een beetje spannend of er een bed voor je vrij is.

Geloof het of niet, maar ik had weer het laatste bed😇 Ik moet bijna gaan geloven dat er iemand van boven met me meereist.

Wat heerlijk om vervolgens alleen je bed op te maken en het ritueel van douchen en wassen even over te slaan. Gewoon je spullen pakken (dwz mijn heuptasje) en naar buiten lopen. Het bed opmaken houdt in de meeste gevallen in dat je een soort papieren hoeslaken over je plastic matras doet en idem over je kussen en je eigen lakenzak en/of slaapzak er op legt. Helaas hebben ze die papieren hoeslakens niet overal en dus lag ik een paar dagen geleden met alleen mijn lakenzak op een plastic matras. Gelukkig had ik nog een klein sporthanddoekje onderin mijn backpack gestopt die ik over het plastic kussen kon leggen. Het leven van een pelgrim gaat niet altijd over rozen.

Ik heb even door wat straatjes gelopen en de kerk bezocht en kwam weer bij het terras waar ik vanmorgen met mijn ontbijtje de dag begon. Daar onmoette ik Rosemary uit Georgia USA. Ik liep eerder heel even met haar op toen we Pamplona uitliepen. Ik raakte in een leuk gesprek met haar en na enige tijd schoof ook Frida aan. We hadden allemaal nog niet geluncht dus bestelden we wat te eten en een kan sangria (gewoon, omdat het kan).

Rosemary wees mij op een grasveldje met bomen net buiten de poort van het dorp. Daar lig ik nu heerlijk te relaxen met mijn benen omhoog tegen een boom.

Om 19 uur is het pelgrimsdiner in de albergue. Ik kijk er nu al naar uit om daar weer nieuwe mensen te ontmoeten.

Het is grappig wat er nu gebeurt. De eerste dagen zie je steeds dezelfde mensen. Nu ik een dag rust heb zie ik allemaal nieuwe gezichten. Vanaf nu zullen meerdere pelgrims ergens een dag rust gaan pakken en gaan de groepen die samen startten zich steeds meer vermengen. Vanmorgen sprak ik iemand die het vergeleek met een accordeon. Je gaat uit elkaar en je ziet elkaar weer. Dat vond ik een mooie beeldspraak. Ik heb mooie mensen ontmoet en als het zo moet zijn, dan ga ik ze weer tegenkomen.