Dag 8 Ferreiros - Gonzar

Ik heb nauwelijks geslapen vannacht. Tot half 2 wakker gelegen en toen overvallen door een enorme hoestbui waar ik bijna niet doorheen kwam. Daarna durfde ik bijna niet meer te gaan slapen of te ademen. Je kunt je voorstellen dat dat niet bevorderend is voor een goede nachtrust.

We kunnen niet in de albergue ontbijten, dus gaan we na de briefing gelijk op pad.

Het is nog donker als we vertrekken. Degenen die mijn blog vorig jaar gevolgd hebben weten dat ik dat heerlijk vind.

Al na 750 meter passeren we de 100km paal. We zijn dus op de helft!

Na een tijdje komen we bij een donativo, een stalletje met fruit en waar je zelf koffie en thee kunt zetten tegen een vrijwillige bijdrage, waarvan je de hoogte zelf bepaald afhankelijk wat je kunt dragen. Er staan tafels en stoeltjes bij waar we dankbaar even op gaan zitten. Ik eet een banaan en drink een kopje thee en dan gaan we weer op pad. 

Er is een week voorbij dus ik heb met alle wandelaars inmiddels een keer gelopen. Vandaag loop ik weer met Gino. Hij ziet nog wel een beetje van de omgeving, maar niet van het pad voor zich.
Het pad is eenvoudig en is dus minder intensief qua begeleiding.

Pas in Portomarín kunnen we ontbijten. Ik kan het niet laten een stukje Torta de Santiago te nemen. 

Bijna aan het eind komen we Ignace en Michel tegen en Wendy en Joost. We arriveren lekker vroeg al bij de albergue. De eigenaresse ontvangt ons heel vriendelijk. Ze draagt een Camino Anders Bekeken shirt die ze 3 jaar geleden heeft gekregen. Geweldig dat ze die nu heeft aangetrokken voor onze ontvangst! Ook de rest van de dag ontvouwt ze zich als een fantastische gastvrouw.

We hebben nog niet geluncht. Helaas kunnen we in de albergue alleen een pelgrimsmenu krijgen. Dat vinden we teveel dus we gaan op zoek naar waar we in de buurt wat kunnen eten. De wifi is dramatisch dus duurt het lang voordat we iets kunnen vinden. En ineens wordt er een stapel borden op tafel gezet, een schaal paella (het laatste beetje dat er nog is), een hele schaal calamaris en een mandje brood.  Even later volgt er ook nog een plankje met worst, serranoham en ribbetjes. Van het huis!

Dat vinden we iets te gul. We leggen allemaal wat in en maken er een donativo van.

Buiten genieten we nog even heerlijk van de zon, wetende dat het morgen de hele dag gaat regenen.

We eten in de albergue, wat geen straf is want er komt veel heerlijks uit de keuken. De lentejas (spreek uit als lentigas, linzensoep) is verrukkelijk en als we vragen om het recept krijgen we dat onmiddelijk. En ook de zalm is heerlijk.

Als volle ronde tonnetjes komen we van tafel.
Ik ga gelijk richting bed en de meesten met mij. Ik schrijf vervolgens deze blog, maar ondanks meerdere pogingen om hem te uploaden lukt dat niet. Morgen nog maar een keer proberen.