Dag 48 Santo Estevo de Lires - Muxia

Dat was het dan! Vandaag mijn laatste dag gewandeld naar Muxia. In totaal staat de teller nu op 813 kilometer. Een indrukwekkend getal. 

Het voelt vandaag echt een beetje als een vakantie wandeldag. Ik slaap lekker uit. Het is voor het eerst dat ik bij daglicht mijn backpack inpak. Ik neem eerst nog een ontbijtje, samen met Kristina, zeg haar daarna gedag met een knuffel en ga om 10.10 uur aan de wandel.

De route gaat vandaag met name door het bos. Ergens in het eerste stuk ruik ik nu heel duidelijk de eucalyptus van de eucalyptusbomen die hier overal staan.

In de verte hoor ik blaffende honden. Meestal is dat een teken dat er gejaagd wordt. Er wordt in het noorden van Spanje nog heel veel gejaagd. En ja hoor, even later hoor ik tientallen schoten. Het galmt tussen de bergen en in het bos. Gelukkig draag ik een fel roze tshirt dus mij zullen ze hoop ik niet raken🤣

Ik heb geen idee hoe ver het nog is naar Muxia, dus rond 13 uur ga ik even op een soort van stenen bankje zitten in een 'dorpje' met iets van 3 huizen. Toch maar even op Google Maps kijken, want het kan nooit echt meer ver zijn. Ondertussen eet ik een banaan en drink ik wat. Volgens Google is het nog maar 3 kilometer naar Muxia. Mijn gevoel klopte dus wel. En terwijl ik daar even zit komt de zon een beetje door. 

Ik zit maar heel even. Als ik weer door loop heb ik de zon in mijn rug en de weg langs de berg draait bijna naar links. Ik bedenk me dat ik dan om de hoek de zee misschien al wel ga zien. Haha, en ook dat klopt. 

Het laatste stuk naar Muxia loopt jammer genoeg langs de doorgaande weg, maar de zee is zo prachtig dat me dat niet zo veel uitmaakt. 

Ik neem lekker de tijd voor de laatste kilometers van mijn camino. Sta soms even stil en kijk alleen maar naar de zee, die woest zijn golven tegen de rotsen smijt.

Tegen 14 uur check ik in bij Albergue Muxia Mare. Een heerlijke albergue waarbij de bedden gordijntjes hebben, ik slaap op echte lakens (ipv de papieren variant), de douche heerlijk is, ik zelfs een echte handdoek heb gekregen en aan het eind van de slaapzaal uitzicht op zee. 

Omdat het toch nog wel wat frisjes is en mijn was daardoor gisteren ook al niet helemaal droog was, besluit ik mijn was maar in de machine te wassen en te drogen. Ik bedenk me dat dit de laatste keer wassen is deze reis. Heerlijk om straks weer schone kleren uit de kast te kunnen pakken en niet elke dag te hoeven wassen. En ook om niet elke dag hetzelfde te dragen. Ik heb hier 2 setjes kleding en ik kan mezelf er ondertussen in uittekenen. In de wasserette dood ik mijn tijd met o.a. het schrijven van deze blog. Ook bijna de laatste. Het grote aftellen is begonnen.....