Dag 36 Villafranca del Bierzo - Las Herrerias

Vandaag een dag vol bergen, rivieren en hoge bruggen.

Ik neem me voor om vandaag 18 km te lopen tot Vega de Valcarce. Ik hoef dus niet heel vroeg te vertrekken. Helaas zijn er mensen op de kamer die bedenken dat het grote licht wel aan kan om half 7. Why? Zie ik eruit alsof ik al aan het opstaan ben? 

Nou, dan dus ook maar opstaan en rond half 8 op weg. Al snel val ik in de volgende ergernis. Een paar Duitsers achter me die op meer dan vol volume met elkaar praten. Aahhhh, jongens kom op, het is nog vroeg, gun me wat rust in de ochtend😳....

In het eerste dorp dat ik passeer na 4,5km is de bar niet open. Ik ga wel even op het bankje ervoor zitten, eet een banaan en drink wat. Er komen een aantal pelgrims voorbij de duidelijk geërgerd zijn dat de bar niet open is. Een man kijkt mij zelfs boos aan, alsof ik er iets aan kan doen. 

Ik merk dat mijn teen meer pijn doet dan gisteren. Misschien was het toch niet zo slim om al te stoppen met de ibuprofen. 

De route loopt vandaag veel langs de weg. Maar wel prachtig tussen de bergen. En er rijdt bijna geen verkeer over de weg. Verder loopt er bijna continu een rivier langs met stenen er in, waardoor het zo'n gezellig kabbelend geluid geeft. Het water in de rivier is kraakhelder. Als een klein meisje verwonder ik me erover hoe het water toch steeds kan blijven stromen, zonder op te raken.

Wat verder opvalt is de enorme hoeveelheid hoge bruggen waar ik regelmatig onderdoor loop. De een is nog hoger dan de ander. Zo worden de bergen voor het verkeer met elkaar verbonden. 

Na 9,5 km stop ik in Trabadelo voor een 2e ontbijt. Ik neem toch nog een dosis ibuprofen, want het is nog bijna 9 km naar mijn plaats van bestemming voor vandaag en mijn teen voelt niet top.

In het volgende stuk zitten wel een paar dorpjes, waardoor het altijd sneller lijkt te gaan. En inderdaad sneller dan gedacht ben ik in Vega de Valcarce. Ik ben niet zo kapot van dit dorpje en weet niet of ik hier wel wil blijven.

Op een bankje denk ik na over wat slim is. Mijn teen doet minder pijn door de ibuprofen, dus ik zou nog 4 km door kunnen lopen naar Las Herrerias. Morgen staat een zware klim naar O Cebreiro op het programma (vergelijkbaar met de klim op de eerste dag in de Pyreneeën). Als ik nog 4 km doorloop hoef ik die morgen niet te doen. Dan blijft er voor morgen alleen 8 km klimmen over.

Ik zie dat er niet zo veel albergues zijn in Las Herrerias. Als ik doorloop wil ik er wel zeker van zijn dat er een bed voor me is. Ik besluit om dan toch maar te bellen en te reserveren. De eerste albergue die ik bel heeft plek. 

Met een gerust hart begin ik aan het laatste uurtje voor vandaag.

Rond half 2 ben ik in de albergue, die er echt heel goed uitziet. Nieuw en schoon!

Op de kamer ontmoet ik een andere Nederlandse vrouw, Lisette.

Na het douche- en wasritueel drink ik wat met haar in de bar van de albergue. 

De temperatuur is niet heel aangenaam meer. Ik heb bijna de hele dag met vest én jackje gelopen en ook in de bar heb ik het koud met mijn fleece aan. Straks maar sokken aan gaan doen in mijn Teva's🤣