Dag 14 Santo Domingo de la Calzada - Belorado

Ik weet nog niet zo goed wat ik van de route vandaag vond. Er waren veel dorpjes onderweg, elke paar kilometer wel een. Dat maakt dat ik de route van 23 km mentaal in kleinere stukjes kon hakken. Steeds maar een paar kilometer te gaan. 

Om 6.30 loop ik samen met Dominik de albergue uit, maar al gauw daarna loop ik alleen. Het is ongeveer 6,5 km naar het eerste dorpje en ik neem me voor daar te ontbijten. Net voor het bereiken van het dorpje zie ik een prachtige zonsopgang. De mooiste tot nu toe. 

Aan het begin van het dorp staat een foodtruck met een terras en heerlijke rustige wakker-wordt-muziek. Het plekje nodigt uit om er de hele dag te blijven zitten. 

Ik loop het grootste deel van de dag alleen, maar kom mijn camino vrienden onderweg regelmatig tegen. Nou ja, alleen ben ik niet meer op de camino. Het is opvallend hoeveel drukker het is de laatste 2 dagen. 

Vandaag loopt de camino vooral langs een grote weg met veel verkeer. Niet heel relaxed. In de dorpjes neem ik daarom net iets meer tijd om in de schaduw op een bankje even wat te eten en drinken. Waar ik de eerste dagen niet zoveel honger had, meldt mijn buik zich nu om de haverklap en moet er wat eten in.  Gelukkig heb ik wat noodvoorraad gekocht (kaasjes, rozijnen en walnoten). Doet het altijd goed als tussendoortje.

Aangekomen in Belorado zie ik de hele groep bij de eerste albergue op het terras zitten. Ik moet al een uur heel nodig plassen, maar er is onderweg bijna geen boom of struik te vinden. Deze albergue komt als geroepen en het colaatje en de tortilla ook (want ik heb weer honger).

Het blijkt dat Anja al een albergue voor ons gereserveerd heeft in een albergue verderop. Daar komen we rond 13.45 uur aan. Het inchecken duurt ongelooflijk lang. Ik begrijp daar niets van. Ze doen dit de hele dag en laten die arme pelgrims met zere benen naar mijn idee veel te lang wachten. Haha, mijn eerste stress/irritatie momentje in bijna 2 weken.  

Eenmaal boven bij mijn bedje aangekomen is dat al weer gauw vergeten. Hoewel de bijna koude douche en het niet hebben van warm water voor mijn wasje ook niet echt op veel waardering van mij kan rekenen.

Wat veel goed maakt is de heerlijke tuin met zwembad en ligstoelen, waar ik nu deze blog aan het schrijven ben.