Dag 39 Triacastela - Sarria

Weer een prachtige route vandaag! En aangekomen in Sarria, een bijzondere plek op de camino.

Wat maakt Sarria bijzonder? Iedere pelgrim kan in Santiago een compostela krijgen (een soort oorkonde voor het feit dat je de camino hebt gelopen) op voorwaarde dat je minimaal vanaf Sarria hebt gelopen (de laatste 100km, of eigenlijk zo'n 115) én minimaal 2 stempels per dag op je pelgrimspaspoort hebt staan. Veel mensen willen heel graag een compostela, maar willen of kunnen geen 800 km lopen. Om die reden starten er veel mensen in Sarria en schijnt het vanaf morgen heel druk te worden onderweg. Ik ben heel benieuwd naar het circus dat zich morgen gaat voltrekken.

Om die reden heb ik gisteren toch een reservering gemaakt voor een albergue in Sarria. Geen haast dus wederom vandaag.

Ik heb best aardig geslapen en hoewel ik wakker ben, blijf ik lekker nog even liggen tot 7 uur. Uiteindelijk loop ik om 8.10 uur de albergue uit. Het is droog....hoewel...na 100 meter begint het toch iets te spetteren. In een portiek van de plaatselijke fysiotherapeut vis ik mijn poncho uit mijn rugzak en vouw hem uit. Maar net als ik klaar ben om hem aan te trekken is het al weer droog.

Voor de zekerheid hang ik 'm over mijn heuptasje, zodat ik hem snel bij de hand heb als het toch gaat regenen. En dan toch echt op pad. Aan het eind van het dorp zijn er 2 mogelijke routes naar Sarria, een kortere van 12 km en een van bijna 20 km. Ik neem de laatste, omdat deze via Samos gaat, waar kennelijk een prachtig klooster staat.

Het is niet zo koud als gisteren en het is licht als ik vertrek. Ik wandel de hele dag door de bergen, soms langs de weg, maar het grootste deel door het bos. Tot Samos passeer ik alleen een paar hele kleine gehuchten, die bijzonder genoeg allemaal een kerkje hebben.

In het bos word ik weer vergezeld door een rivier. Het is heerlijk om omringd te worden door het geluid van stromend water en fluitende vogels. 

Waar ik niet zo'n rekening mee had gehouden is dat er nog behoorlijk wat heuvels in het pad zitten. Het duurt daardoor ongeveer 3 uur tot ik Samos bereik (een afstand van 9 km).

Het klooster is inderdaad prachtig. Ik heb ondertussen best honger, maar ik loop eerst naar het klooster om te zien of ik binnen kan kijken. Als ik binnenloop in de hal zie ik Anita zitten. We begroeten elkaar met een knuffel. Vanmorgen wilde ik haar al appen, om te horen waar ze is. Ze heeft met haar vriend afgesproken in Sarria aanstaande zondag, dus ik vermoedde dat ik haar inmiddels ergens gepasseerd zou zijn.

Zo grappig om haar hier weer tegen te komen! 

In Sarria pak ik op een bankje mijn poncho weer in. Het gaat echt niet meer regenen vandaag. En ik eet wat in een barretje. En dan komen Patrick en Marian weer binnenlopen. Zij blijven in Samos. Patrick laat op zijn kaartje zien dat het stuk na Samos vlakker is. Nou, haha, dat mag je willen. Ook hier zitten nog aardig wat heuvels in. Ik had de albergue laten weten dat ik er tussen 13 en 15 uur zou zijn, maar op ongeveer 5km van Sarria weet ik dat ik dat niet ga halen. Ik stuur een berichtje dat ik wat later aankom. 

Om 15.20 uur kom ik eindelijk aan. Het laatste stuk heb ik heerlijk in mijn tshirt kunnen lopen. Het zonnetje schijnt goed.

Ik heb eigenlijk alleen nog maar een (2e) ontbijt gehad in Samos, dus na het douchen en wassen zoek ik een restaurantje op voor een vroeg diner. Ik eet een bord paella en natuurlijk mag een glaasje wijn niet ontbreken. 

Voor vanavond neem ik ergens een stukje Torta de Santiago mee. Daarmee red ik het wel weer tot morgenochtend.