Dag 26 Mansilla de las Mulas - León

18 september 2022 - León, Spanje

Dit was een goede dag. Daarover vertel ik zo meer.

Gisterenavond ben ik nog even een snel hapje gaan eten met Angela. Alleen een paar pinxtos op het terras van een bar. Via google vertaal kunnen we aardig met elkaar communiceren. Angela is verbaasd over hoe klein Nederland is. Tsja, als je het vergelijkt met Rio de Janeiro.....

20220916_194842

Op de terugweg lopen we langs een kerkje en ik hoor gezang. De deur staat open, dus ik móet echt even een kijkje gaan nemen. Er staat een koor van zo'n 20 mannen en vrouwen te reperteren. Als ze ons in de deuropening zien, nodigen ze ons uit om even te gaan zitten. Mensen die mij beter kennen, weten dat ik jarenlang in verschillende koren gezongen heb. Ik houd ervan om samen muziek te maken, omdat muziek verbind vanuit het hart. Ik heb wel te doen met de arme dirigent, want er lijkt 1 dame in het koor die het steeds beter denkt te weten. Ik ben anders gewend, maar ze lachen en hebben het gezellig. Ze zingen een bekend stuk en de dirigent hamert meerdere keren op de juiste uitspraak van het Italiaans (wat dus kennelijk voor een Spanjaard ook ingewikkeld is).

Met een vervuld hart lopen we terug naar de albergue.

Ik kan merken dat het seizoen wisselt, want het is frisjes in de avond.

In de albergue heb ik een bed uitgezocht zo dicht mogelijk bij het raam, want met 20 man op een zaal is een beetje frisse lucht best aangenaam. Maar wat denk je, een mevrouw van het bed naast me besluit eigenhandig, zonder overleg, het raam dicht te doen. Waarschijnlijk omdat er een weg langs de albergue loopt (tip: doe je oordoppen in) maar eigenlijk weet ik de reden niet. Ik verbaas me erover hoe egocentrisch mensen soms zijn, zelfs hier op de camino. Ik laat het maar gaan, want heb echt geen zin om hier een heel issue van te maken. 

Deze ochtend sta ik als een van de laatsten op (lijkt bijna een gewoonte te worden). Helaas heeft het pilletje van de apotheek niet het gewenste effect gehad, dus nog steeds niet veel geslapen. Maar ik weet dat ik voor vanavond en morgen een hotel ga boeken in León en de inchecktijd is meestal pas in de middag én het wordt niet heel warm dus geen haast vandaag.

Met backpack op loop ik naar beneden en doe mijn schoenen aan. Dan bedenk ik me dat ik net zo goed nog even kan ontbijten in de bar. Kan ik tegelijk mijn hotel uitzoeken. Haha, het kan niet relaxter, het lijkt wel vakantie.

20220917_072741

Het hotel heb ik vrij snel gevonden. Maar ik moet nog wel even een drempeltje over, want als je gemiddeld 12 euro per nacht betaalt voor een albergue is een hotel wel een hele uitgave. Ik boek 2 nachten in een hotel vlakbij de kathedraal. Met een beetje moeite kun je 'm zien vanuit mijn raam. Ik zeg heel stoer tegen mezelf dat ik het waard ben om mezelf na 471 km even in de watten te leggen en moet er bij glimlachen. Het voelt goed om straks weer even een eigen plek te hebben.

20220917_160013

Buiten zie ik de Equadoriaanse Maria en Sonia. Ik begroet hen en ga op pad.

20220917_08062620220917_08090120220917_080939

Mansilla de las Mulas is omgeven door een stadsmuur, dus ik werp nog even een blik achterom en loop door.

20220917_08110520220917_08112620220917_081226

Na een paar kilometer kom ik John uit Ierland tegen en loop een tijdje met hem op. Hij moet ongeveer 76 zijn, want hij vertelt dat hij zijn eerste camino liep in 2016 en dat toen wilde doen voor zijn 70e verjaardag. Petje af!

John stopt ergens om even te rusten, maar ik wil nog door tot het volgende dorp. En als ik dag zeg tegen John ontmoet ik op hetzelfde moment Carol en Dough, een echtpaar uit Seattle. Met hen loop ik de rest van de route naar León. De tijd en de kilometers vliegen voorbij en voordat ik het weet zie ik de stad al voor mijn voeten liggen. Het lastige bij een grote stad is dan altijd dat je denkt dat je er bent, maar dat het vervolgens nog kilometers duurt voordat je in het centrum bent. Ach, en eigenlijk gaat dat ook best snel vandaag. 

20220917_08160720220917_08425720220917_09211320220917_11355820220917_11432920220917_12175920220917_123238

Om iets over half een kom ik aan bij de kathedraal. Het is enorm druk op het plein ervoor en ik zie allemaal mensen uitgedost in pakken en mooie jurken. Ik vraag me af wat de gelegenheid is, maar de eerste aan wie ik het vraag heeft geen idee.

20220917_12404920220917_18083520220917_12455120220917_124703

Ik ga even op een bankje zitten aan de rand van het plein en laat het maar even op me af komen. Ik vraag het nog een keer en er blijkt een trouwerij te zijn in de kathedraal. De bruid is in aantocht. Die arriveert even later in een gouden Cadillac. Ik voel me net een paparazzi en probeer het beste plekje te vinden om de bruid te zien. Als ze klaarstaat om de kerk in te lopen neem ik nog snel een foto door het hek. Het is een prachtig plaatje! Wauw, wat moet dat koninklijk voelen om zo'n grote kathedraal in te schrijden aan de arm van je vader.

20220917_12585720220917_130313

In al het gedoe was ik Carol en Dough kwijtgeraakt, maar ik tref hen weer en we drinken nog wat samen. Naast een heater, want het is echt fris vandaag en ik heb alleen mijn korte broek en een dun jackje aan.

Mijn hotel blijkt echt heel dichtbij en rond half 2 loop ik die kant op. Misschien kan ik al wat eerder op mijn kamer. Ja, en dat is zo. Ik voel me zo blij als ik de kamer inloop. Mijn eigen ruimte!!! En verder gewoon even niets en niemand om me heen. Heerlijk.

20220917_13492720220917_135636

Ik neem een hele lange warme douche en geniet van echte shampoo in mijn haar. Mijn meegebrachte plasticvrije zeepbar doet het namelijk bar slecht als shampoo (terwijl hij daar wel voor bedoeld is). Haha, ik was mijn haar gewoon twee keer achter elkaar. Gewoon, omdat het kan en het zo heerlijk voelt🥰 Ik neem ook even de tijd om mijn voeten en teennagels te verzorgen. Heel belangrijk nu ik zoveel van ze vraag. Sinds eergisteren heb ik weer een kleine blaar op mijn hiel (die me niet hindert bij het lopen), maar voor de rest doen mijn voeten het fantastisch. Om dat te vieren koop ik een potje nagellak en geef mijn teennagels weer een fris roze kleurtje.

Aan het eind van de middag loop ik door de straat richting de kathedraal. Er zit een banketbakkerij met een terras. Uiteraard kan ik het niet laten even naar binnen te lopen. Maar ik ga er niet zitten, want ik heb niet zo'n zin in iets zoets en een kop thee. Ik ga mezelf een glas wijn geven. 

Op een terras vlakbij de kathedraal is een plekje vrij voor mij. Ik bestel een glas rode wijn en heb heerlijk zicht op alle voorbijkomende mensen. Ineens zie ik Jen voorbij komen. Ik roep haar en begroet haar met een knuffel. Ze drinkt gezellig wat met me mee. Waarschijnlijk ga ik Jen gewoon elke dag nog tegenkomen totdat we in Santiago zijn. 

20220917_171443

Als Jen weer verder gaat, sta ik even later ook op en loop wat door de stad. 

20220917_18071520220917_18112820220917_18180220220917_183433

Ik begin wat moe te worden en wil eigenlijk even iets eten. De zo bekende Spaanse tapas zijn hier toch echt niet te vinden. Op welk terras ik ook kijk, ik zie alleen glazen drank en geen eten. Het restaurant onder het hotel gaat pas om 20.30 uur open. Oeps, dat duurt nog wel even. Ik besluit nog even terug te gaan naar mijn kamer en te wachten tot ik kan gaan eten.

Uiteindelijk eet ik iets kleins in de bar van het restaurant en zoek mijn kamer weer op. Ik probeer deze blog nog af te schrijven, maar ik wil heel graag slapen. Morgenochtend maar dan.

20220917_204843

Foto’s

9 Reacties

  1. Menke Plate:
    18 september 2022
    Wat een verhalen Antoinette! Super om te lezen! Respect voor jouw prestatie! Zet hem op! X
  2. Eric-Jan:
    18 september 2022
    Die big smile in de hotelkamer....
  3. Ingrid:
    18 september 2022
    Genot om elke keer weer je verhaal te lezen, je hebt zo'n levendige schrijfstijl. Geniet van je verblijf in het hotel. 😘
  4. Lidwien:
    18 september 2022
    Dag 26 klinkt als een feestdag, je bent lekker in het Nu aanwezig en alles gaat in een flow… GENIET!
    Heerlijk om je te volgen op jouw pad 😃.
  5. Hermien:
    18 september 2022
    Heerlijk Antoinette, lekker genieten van luxe, je haar wassen met shampoo. Geniet van Leon. En fijn om te lezen dat het zo goed met je gaat.
  6. Carlo:
    18 september 2022
    Geniet van je vrije dagen en respect voor je "Camino". En blijf schrijven en die mooie foto's maken.
  7. Ⓜ️Marleen Kaarsemaker - van der Kuip:
    18 september 2022
    Hoop dat je heerlijk slaapt!
  8. Esther:
    18 september 2022
    Heerlijk genieten van je hotel! Ik hoop dat je nu ook een betere nacht kunt maken, niets zo vervelend als slecht slapen. Ik geniet mee van alle verhalen en leuke ontmoetingen.
  9. Corine:
    18 september 2022
    Oh, wat een heerlijkheid een kamer/bed/douche voor jezelf! Geniet ervan.